Cake

Η Κλαίρ (Jennifer Aniston) είναι μια δυστυχισμένη, πλούσια γυναίκα, η οποία παλεύει με τους προσωπικούς της δαίμονες.
Είναι τραυματισμένη εξωτερικά,με ουλές παντού και πάσχει από χρόνιους πόνους.
Εσωτερικά δε, κάθε μέρα πεθαίνει μέσα της κάθε ελπίδα για ζωή,εξ αιτίας ενός δυστυχήματος,το οποίο δεν αποδέχτηκε ποτέ της.
Έπειτα από την αυτοκτονία μιας κοπέλας από την ομάδα της ψυχολογικής υποστήριξης στην οποία άνηκε, αρχίζουν να τις μπαίνουν ιδέες,θέλοντας να μάθει περισσότερα γι’αυτήν.

Στο απλό  σιωπηλό βλέμμα της Κλαιρ ,βλέπεις  τι βασανισμένη ψυχή είναι και πόσο έχει βαρεθεί την κατάσταση στην οποία βρίσκεται.
Η οργή για το παρελθόν και η απελπισία της για τους αφόρητους πόνους του σώματός της, προκαλούν ξεσπάσματα θυμού.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η Κλαιρ να έχει υιοθετήσει μια ειρωνική και επιθετική συμπεριφορά στους πάντες.

Η μόνη που την ανέχεται είναι η οικιακή της βοηθός.
Εδώ βλέπουμε ένα ενδιαφέρον δίδυμο.Η Silvana (υπηρέτρια) παρόλο την μπιτσαρίστικη συμπεριφορά της αφεντικίνα της, στέκεται δίπλα της και τη νοιάζεται.


Πολλά συναισθηματικά τραύματα και καταπιεσμένα αισθήματα.
Η λύτρωση όμως δεν αργεί να έρθει.

Η Aniston έχει τον βασικό ρόλο και κουβαλάει στην πλάτη της όλη την ταινία. 
Το σενάριο όμως είναι λίγο mehh.
Είναι αρκετά προβλέψιμο ,ενώ όλα είναι όπως πρέπει να είναι, χωρίς κάποια ανατροπή.(όσον αφορά το είδος στο οποίο ανήκει η ταινία).
Παρακολουθούμε τον χαρακτήρα της Κλαιρ κάπως αποστασιοποιημένα.
Δεν μας αφήνει να την εξερευνήσουμε,ούτε μπαίνει στη διαδικασία να μας γνωστοποιήσει λεπτομερώς κάποια πράγματα για το παρελθόν της, ή για τις πραγματικές της σκέψεις.
Προσωπικά,όμως, ήταν κάτι που δεν με ενόχλησε καθόλου.

Νο make up, no fabulous haircut, no hot body.
H Jenifer κάνει την ανατροπή και μας εκπλήσει.

Δεν θα πρωτοτυπήσω...Θα μιλήσω για την εκπληκτική ερμηνειάρα της Jennifer.
Χωρίς υπερβολές,από το πρώτο κιόλας πλάνο η Jennifer αποκαλύπτει μια άλλη πτυχή του εαυτού της.Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο καλή είναι.Μακάρι να συνεχίσει πλέον να κάνει καλύτερες επιλογές στην καριέρα της.
(Κέρδισε υποψηφιότητα Χρυσής Σφαίρας,ενώ ήταν στο τσακ για υποψηφιότητα σε Όσκαρ)

Γυρισμένη σε 25 μέρες.Απλή και λιτή.
Μικρή σε διάρκεια, (σε μια περίοδο που αν δεν κρατάει η ταινία 3 ώρες δεν είναι cool) ,δεν κουράζει και με πολλά μηνύματα.
It's a yes from me,μόνο και μόνο για την εμπειρία να δεις την Aniston όπως δεν την έχεις ξαναδει ποτέ !