Dans la maison

Η ζωή του καθηγητή γλωσσολογίας,Germain θα αλλάξει οριστικά όταν θα αναγνωρίσει το ταλέντο,ενός ντροπαλού μαθητή του, Claude, στο γράψιμο.


Όλα ξεκίνησαν με μια εργασία του καθηγητή , <<Πως περάσατε το Σαββατοκύριακο>>
Στην έκθεσή του ,ο Claude, περιέγραφε πως πέρασε το απόγευμα του,στο σπίτι ενός συμμαθητή του,τον Rapha.
Ο περίεργος τρόπος γραψίματος του Claude ,αρχικά θα ενοχλήσει τον καθηγητή , καθώς αναφερόταν στην μητέρα του συμμαθητή του με σχόλια θαυμασμού και με σχόλια που άφηναν υπονοούμενα.
Τον ενδιαφέρον του καθηγητή για τη δουλειά του Claude στη συνέχεια θα είναι μεγάλο,με αποτέλεσμα να τον καθοδηγήσει στις συγγραφικές του προσπάθειες, χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι παρασύρεται και ο ίδιος σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα.

Claude
Ο Claude (Ernst Umhauer) είναι ένας όμορφος, ντροπαλός και απόμακρος νέος.Στην πραγματικότητα όμως είναι ο πιο creepy τύπος eva.
Δεν είμαστε ποτέ σίγουροι για τα κίνητρά του.
(Μοιάζει με την Mia Wasikowska by the way.Τζίζους δηλαδή.)

Πηγή έμπνευσής του για τη ''λογοτεχνική του απόπειρα'' ,είναι το σπίτι της μεσοαστικής οικογένειας του Rapha.
Καταφέρνει να ''τρυπώσει'' στο σπίτι τους,παραδίδοντάς  μαθήματα μαθηματικών στον Rapha.
Όσο ο Rapha λύνει ασκήσεις στα μαθηματικά, ο Claude κόβει βόλτες στο σπίτι.Παρατηρεί,ακούει και βλέπει τα πάντα με ιδιαίτερη προσοχή.
Θεωρεί την οικογένεια του συμμαθητή του extra ενδιαφέρουσα.
Αλλά πιο ενδιαφέρουσα θεωρεί την μητέρα,την οποία αποκαλεί,
''Η πιο βαρετή γυναίκα στον κόσμο''.
Κάθε μέρα εισχωρεί όλο και περισσότερο στην ζωή της οικογένειας,με αποτέλεσμα να μην αρκείται μόνο στην απλή καταγραφή των συνηθειών τους.
Πλέον ο ίδιος θέλει να γίνει μέλος της και να καλύψει με αυτόν τον τρόπο και τις δικές του ανάγκες.

Germain
Ο Germain(Fabrice Luchini) είναι ένας πικρόχολος καθηγητής, ο οποίος έχει χάσει πλέον το ενδιαφέρον του για τη διδασκαλία και την ίδια τη ζωή.
Θεωρεί τους νέους χάσιμο χρόνου,καθώς το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η πίτσα το άραγμα και τα κινητά.Μένει με τη γυναίκα του, Jeanne(Kristin Scott Thomas),με την οποία δυστυχώς δεν κατάφεραν να αποκτήσουν κάποιο παιδί.
Ο Germain στο πρόσωπο του Claude θα δει τον γιο που δεν είχε ποτέ, καθώς επίσης και τον ίδιο του τον εαυτό.
Και αυτός όταν πήγαινε σχολείο καθόταν στο τελευταίο θρανίο.
<<Το τελευταίο θρανίο είναι η καλύτερη θέση.Βλέπεις τους πάντες και κανείς δεν σε βλέπει>>,θα πει σε κάποια φάση ο καθηγητής.
Επιπλέον,μικρότερος έκανε πολλές απόπειρες να γίνει ένας καλός και διάσημος λογοτέχνης.Δεν επαρκούσε ωστόσο το ταλέντο του.
Ο Claude είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση όμως.
Γίνεται να αφήσει ένα τέτοιο ταλέντο να πάει χαμένο?
Θα ρισκάρει,λοιπόν, τα πάντα,ακόμα και την ίδια του την καριέρα για να τον βοηθήσει.

***Να σημειώσω ότι με ενθουσίασαν πολύ οι απόψεις της γυναίκας του Germain,περι τέχνης γενικότερα.(Δούλευε σε μια γκαλερί ,την οποία προσπαθούσε να σώσει από το κλείσιμο)***
Βλέπουμε,λοιπόν, τη  διαδικασία συγγραφής ενός λογοτεχνικού έργου.
''Πρέπει να βρεις ένα θέμα''
''Δώσε περισσότερη προσοχή σε αυτόν τον χαρακτήρα.Μετά σε αυτόν''
Ακόμα και εμείς ως θεατές συμμετέχουμε σε ένα παιχνίδι,όπου η φαντασία και η πραγματικότητα μπερδεύονται.

Καλός Γαλλικός κινηματογράφος.
Βασιζόμενο στο θεατρικό έργο του Juan Mayorga, "Το αγόρι στο τελευταίο θρανίο".
Μια μυστηριώδης ταινία, με δραματική πλοκή.
Εξαιρετικό και πολύ ενδιαφέρον σενάριο,τέλειες ερμηνείες και με μια απολύτως ταιριαστή και ανάλαφρη μουσική.
Βλέπουμε επίσης τις ιδέες του σκηνοθέτη François Ozon για την τέχνη, την σεξουαλικότητα, τις επιθυμίες,τα απωθημένα,την κοινωνική τάξη και την απαγόρευση.
Σίγουρα δεν είναι χάσιμο χρόνου.
Να τη δεις.
Είναι κάτι τελείως διαφορετικό.
Όλοι οι χαρακτήρες σε αυτήν την ταινία είναι τόσο lovely.!!

Το όλο θέμα της ταινίας μου θύμισε το Rear Window του Hitchcock.
Ο θεατής είναι ένας ηδονοβλεψίας.

Το τέλος ήταν λες και δεν είχαν αποφασίσει ακόμα οι δημιουργοί ,ποιο πρέπει να είναι.
Και πότε πρέπει να σταματήσει.
Ωστόσο είναι κάτι που δεν με ενοχλεί, καθώς όπως είπε και ο καθηγητής στον Claude,
''Το τέλος δεν πρέπει να το περιμένει ο θεατής,ενώ συγχρόνως δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικό.''