18 Φεβρουαρίου 2011

Love in the Time of Cholera

Ρε τιι να πω.
Έχουμε να κάνουμε ,λοιπόν, με έναν νέο που ερωτεύεται μια κοπέλα.(Τη γνωρίζει με έναν πολύ ξεχωριστό και πρωτότυπο τρόπο!!not).
Μιλάνε μεταξύ τους με γράμματα ,μην τυχόν το μάθει ο πατέρας της,  διότι ήθελε να την παντρέψει με κάποιον που να είχε καλύτερη κοινωνική θέση.
 

Παντού SPOILERS !

Τελικά η αγαπημένη του παντρεύεται έναν γιατρό .Ο πρωταγωνιστής πέφτει σε κατάθλιψη. Πηγαίνει με 633 γυναίκες μέχρι να χωρίσει η αγαπημένη του ή να πεθάνει ο άντρας της. 
Έτσι λοιπόν περνάνε τα χρόνια και γερνάνε όλοι τους. Ψοφάει  ο άντρας της και πάει ο πρωταγωνιστής και την βρίσκει. Τα φτιάχνουν, ναι οι γέροι, και της λέει ''περίμενα τόσο καιρό για αυτή τη στιγμή'' κλπ κλπ

Ντάξει,ωραία ιστοριούλα, αλλά ο τρόπος που την παρουσίασε ο σκηνοθέτης για μένα ήταν εντελώς αδιάφορη και βαρετή και ορισμένες φορές γελοία.
Στην ουσία αυτό που έβλεπα είναι, τον Javier Bardem να γερνάει ενώ φικιφικίζει όποια θηλυκή γάτα περάσει από μπροστά του.


Το τέλος πια, αμαν. Έλεος, ήταν ανάγκη να δω τους γέρους να το κάνουν??





Τέλοοοοοοος πάντων, αυτό που έχω ακούσει είναι ότι σε καμία περίπτωση η ταινία δε φτάνει το επίπεδο του βιβλίου.Ναι είναι μεταφορά. Δυστυχώς δεν μπορώ να το συγκρίνω εφόσον δεν το έχω διαβάσει.
Θα πω τα πράγματα που με εντυπωσίασαν.
Αυτα ήταν ο Javier Bardem, ο οποίος αν και κωλόγερος μια χαρά σε φόρμα ήταν αν με πιάνειιιις.
Η καλύτερη σκηνή ήταν όταν ο γάτος του γρατζούνισε τον κώλο του, εν ώρα δράσης .
Μου άρεσε επίσης που είδα για πρώτη φορά τις γυναίκες της υψηλής κοινωνίας να καπνίζουν. Ίσως θεωρούνταν must στην κουλτούρα τους.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου